гуртовщик

Лексическое значение

гуртовщи́к, -а́, м. 1. Погонщик гурта1. 2. Устар. Владелец гурта (гуртов), торгующий скотом.

гуртовщи́к м.

  • 1. Погонщик гурта (1*); тот, кто пасет гурт.
  • 2. Владелец гурта (1*); тот, кто торгует скотом.

гуртовщи́к -а́; м. 1) погонщик гурта I 2) Владелец гурта (гуртов), торгующий скотом.

гуртовщи́к, -а́, м. Погонщик гурта. || прил. гуртовщи́цкий, -ая, -ое.

гуртовщи́к, а́, м. (спец.). 1. Человек, пасущий гурт, погонщик гурта. 2. Продавец гурта.