булыга

булы́га «камень, булыжник; суковатая палка», отсюда булы́жник. Родственно нем. Beule «шишка», русск. булава́ и др.; см. Ильинский, РФВ 61, 240; Желтов, ФЗ, 1876, вып. 6, стр. 56.