емандать
ема́ндать «не знать», 1 л. ед. ч. еманду́ю, арханг. (Подв.). Из карельск. en minä tiijä или саам. jem mon die(δe) «я не знаю»; см. Итконен 63.
ема́ндать «не знать», 1 л. ед. ч. еманду́ю, арханг. (Подв.). Из карельск. en minä tiijä или саам. jem mon die(δe) «я не знаю»; см. Итконен 63.