калыпь

калы́пь, калы́бь, колы́пь, колы́бь ж. «литейная форма, литейный ковш». Через крым.-тат., тат., кыпч., казах., кирг., тур. kаlур, kаlуb «форма, образец» из греч. καλοπόδιον, καλόπους; см. Мi. ЕW 109; ТЕl. I, 323; Г. Майер, Türk. Stud. I, 48; Alb. Wb. 170.