капцун

капцу́н «уздечка». Из нем. Kаррzаum, от франц. саvеçоn, ит. саvеzzоnе, но не из шв. kарsоn, вопреки Маценауэру (LF 8, 43); см. Мi. ЕW 111; Бернекер 1, 484.