кубайдать

ку́байдать «царапать, чесаться», олонецк.; ку́бандать, кобайдать — то же, арханг., олонецк. Из *kubaja-; ср. фин. kupauttoa — то же, вепс. kuba̯ideitab, фин. kuраjаа — 3 л. ед. ч. «зудит»; см. Калима 133 и сл.