куля
ку́ля «пуля», южн., зап.; укр., блр. ку́ля. Через польск. kulа — то же из ср.-в.-н. kûlе «шар, пуля»; см. Мi. ЕW 145; Клюге-Гётце 291.
ку́ля «пуля», южн., зап.; укр., блр. ку́ля. Через польск. kulа — то же из ср.-в.-н. kûlе «шар, пуля»; см. Мi. ЕW 145; Клюге-Гётце 291.