миро

ми́ро, стар. написание: мѷро, диал. му́ро, др.-русск., ст.-слав. мѷро μύρον (Супр.). Из греч. μύρον «миро, умащение»; см. Фасмер, Гр.-сл. эт. 126; ИОРЯС 12, 2, 257.