ритор
ри́тор I «оратор» (Крылов), др.-русск., ст.-слав. риторъ ῥήτωρ (Супр.), из греч. ῥήτωρ (Фасмер, Гр.-сл. эт. 166). Ср. рето́рика II «рыцарь», см. рытор.
ри́тор I «оратор» (Крылов), др.-русск., ст.-слав. риторъ ῥήτωρ (Супр.), из греч. ῥήτωρ (Фасмер, Гр.-сл. эт. 166). Ср. рето́рика II «рыцарь», см. рытор.