стафиды
стафи́ды мн. «изюм», церк. Из ср.-греч., нов.-греч. σταφίδα- то же (Дюканж), др.-греч. σταφίς, род. п. -ίδος; см. Фасмер, Гр.-сл. эт. 191.
стафи́ды мн. «изюм», церк. Из ср.-греч., нов.-греч. σταφίδα- то же (Дюканж), др.-греч. σταφίς, род. п. -ίδος; см. Фасмер, Гр.-сл. эт. 191.