тыкен
тыке́н «дикий козел», сиб. (Даль). Заимств. из тюрк., ср. тур., азерб., крым.-тат., чагат. täkä, казах. tekä «козел» (Радлов 3, 1016 и сл.).
тыке́н «дикий козел», сиб. (Даль). Заимств. из тюрк., ср. тур., азерб., крым.-тат., чагат. täkä, казах. tekä «козел» (Радлов 3, 1016 и сл.).