едь едь ж. «еда», только др.-русск. ѣдь, укр. ïдь, блр. едзь, ст.-слав. ꙗдь, словен. jė̑d, в.-луж. jědź, н.-луж. jěź. || Ср. лит. ė̃dis «еда», др.-прусск. īdis — то же. Далее см. еда́, ем; ср. Бернекер 1, 273 и сл.; Траутман, BSW 66.